ทุคติอย่างใดอย่างหนึ่งในโลกนี้และในโลกหน้า

ทั้งหมดมีอวิชชาเป็นมูลอันปรารถนาและความโลภก่อขึ้น

ก็เพราะเหตุที่บุคคลเป็นผู้มีความปรารถนาลามก

ไม่มีหิริ  ไม่มีเอื้อเฟื้อ

ฉะนั้น จึงย่อมประสบบาป  ต้องไปสู่อบายเพราะบาปนั้น

เพราะเหตุนั้น  ภิกษุสำรอกฉันทะ  โลภะและอวิชชาได้

ให้วิชชาบังเกิดขึ้นอยู่  พึงละทุคติทั้งปวงเสียได้

พระพุทธเจ้าทรงทราบบุคคลบางคน

ในโลกนี้  ผู้มีจิตขุ่นมัว  ได้ทรงพยากรณ์

เนื้อความนี้แก่ภิกษุทั้งหลาย  ในสำนักของพระองค์ว่า

ถ้าในสมัยนี้  บุคคลนี้พึงทำกาละไซร้  เขาพึงเข้าถึงนรก

 เพราะจิตของเขาขุ่นมัว  เขาเป็นอย่างนั้น

เหมือนถูกนำมาทอดทิ้งไว้ฉะนั้น  สัตว์ทั้งหลายย่อมไปสู่ทุคติ

เพราะเหตุแห่งจิตขุ่นมัว

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ความรักเสมอด้วยตนไม่มี

ทรัพย์เสมอด้วยข้าวเปลือกย่อมไม่มี

แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาย่อมไม่มี

ฝนต่างหากเป็นสระยอดเยี่ยม

ชนพาลเมื่อกล่าวคำทุพภาษิต

ชื่อว่าดัดตนด้วยศัสตราใด ก็ศสัตรานั้น

ย่อมเกิดในปากของบุรุษผู้เกิดแล้ว

ผู้ใดสรรเสริญผู้ที่ควรถูกติ  หรือติผู้ที่ควรได้รับการสรรเสริญ

ผู้นั้นชื่อว่า  “สั่งสมโทษด้วยปาก”

เพราะโทษนั้น  เขาย่อมไม่ประสบความสุข.

ดูก่อนภิกษุทั้้งหลาย การบูชา ๒ อย่างนี้ เป็นไฉน

คือ  การบูชาด้วยอามิส๑   การบูชาด้วยธรรม๑

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  การบูชา ๒ อย่างนี้แล

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  บรรดาการบูชา ๒ อย่างนี้

การบูชาด้วยธรรมเป็นเลิศ

บุคคลผู้สงบ เว้นจากการทำความชั่ว

พูดด้วยปัญญา  ไม่ฟุ้งซ่าน  ย่อมกำจัดบาปกรรมทั้งหลาย

เหมือนลมพัดใบไม้ให้ร่วงหล่นไปฉะนั้น

ทรัพย์คือเครื่องปลื้มใจอย่างใดอย่างหนึ่ง

,

ในโลกนี้หรือในโลกอื่น

หรือรัตนใดอันประณีตในสวรรค์

ทรัพย์และรัตนนั้น  เสมอด้วยพระตถาคตไม่มีเลย

พุทธรัตนแม้นี้  เป็นรัตนอันประณีต

ด้วยสัจวาจานี้  ขอความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้.

ผู้ใดถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ

ผู้นั้นย่อมเห็นอริยสัจ ๔  ด้วยปัญญาอันชอบ  คือ  เห็นทุกข์ 

ทุกขสมุทัย  ทุกขนิโรธและอริยมรรค ๘  ซึ่งให้ถึงซึ่งความสงบทุกข์

นั่นแหละเป็นสรณะอันเกษม  เป็นสรณะสูงสุด

ผู้อาศัยสรณะนี้  ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวง  ดังนี้.

บุคคลผู้มีปัญญา

ละกายทุจริต  วจีทุจริต  มโนทุจริต

และไม่กระทำอกุศลกรรมอย่างอื่นใดอันประกอบด้วยโทษ

กระทำแต่กุศลกรรมเป็นอันมาก

เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงสุคติ

เราไม่ควรทำความโกรธให้ผู้มีคุณ

เมื่อผู้ทำความผิดมีคุณ

เราไม่ควรทำความโกรธให้ผู้มีคุณ

เมื่อไม่มีคุณควรแสดงความสงสารเป็นพิเศษ.